पाउस

#MarathiKavitaBlog

पाउस

पाउस कोसळतो छपरावरती
त्यावरुन सांडती हजारो मोती
काही माझ्या गाली पडती
काही करती गंधित माती

पाउस कसा हा
अल्लड खेळातो
कधी पानांतून
तर कधी मनातून झरतो

मनातील गाणे
पाउस जाणतो
अबोल शब्दांना तो
सुर लावतो

मन माझे एकाकी
पाउस त्याला वेड लावतो
नाही कुणी येणारे जरी
उगा मिलनाची ओढ लावतो

थोडा खुलवतो
थोडा झुलवतो
आकांक्षांना तो पंख लावतो
ओंजळीत साठलेल्या तळ्याकाठी
स्वप्नांचे तो गाव बांधतो

पाउस येतो
पाउस जातो
मनाचे रितेपण तसेच राहते
आंतरिच्या अश्रुंमधुन
पावसाचेच गाणे उमटते

---- प्रसाद कोलते